Toen ik jaren geleden in India werkte, was ik op een mooie zaterdag op kantoor in Noida (voorstad van Delhi). De traditie daar was dat de medewerkers ook op die dag aan het werk waren en vaak namen zij dan een of twee van hun kinderen mee (win/win is volgens mij uitgevonden in India.). Deze zaterdag maakte ik een praatje met een collega en zijn dochter die stralend boven een grote spaanplaat stonden. Nieuwsgierig vroeg ik wat zij aan het maken waren en mijn collega zei: “iets waarmee je foto’s kunt versturen via een mobiele telefoon”. Goed nieuws, het werkte al, uitdaging: “nu nog zo klein maken dat het van formaat spaanplaat naar het formaat chip kan”. Volgens de collega een kwestie van enkele weken. Ik dankte hem en zijn dochter voor al het harde werken en liep in verwarring weg, mij afvragend wie er ooit de behoefte zou gaan voelen om foto’s te versturen met behulp van een mobiele telefoon….

Die ochtend in New Delhi leerde ik 3 dingen, die ik opschreef in mijn virtuele dagboek:

Later doen: met mijn kinderen werken
Azië gaat binnenkort echt de wereldeconomie rulen
Ik moet echt nooit meer verandering en innovatie uit de weg gaan

Die kinderen kwamen er snel en als jonge ouder haalde ik heel veel informatie en dus steun uit een bestseller die nog steeds actueel is: Oei ik Groei! In dit boek wordt uitgelegd welke groeisprongen kinderen doormaken en hoe daar mee om te gaan. Ik citeer: “Een sprong is een plotselinge verandering in de mentale ontwikkeling van een baby. Die gepaard gaat met de drie H’s: Huilerigheid, Hangerigheid en Humeurigheid. Sprongen kondigen een vooruitgang aan”. 

Groei=verandering=pijn

In mijn woorden en vanuit mijn praktijkervaring: groei=verandering=pijn. Toen heel nuttig en nog steeds verrassend makkelijk te vertalen naar de groeifasen van een bedrijf of persoon in ons dagelijkse werk. Om onze klanten of collega’s vooruitgang en groei te kunnen laten maken ontkom je dus bijna niet aan een ongemakkelijke fase die vermoedelijk ook tegenstand zal opleveren. Vrijwel iedereen heeft namelijk moeite met verandering, ook en grappig genoeg zie ik juist volgende generaties niet graag het onbekende omarmen.

Zo herinner ik mij een talentvolle oud-collega waar ik veel verwachtingen van had, die zeer ambitieus vertelde te zijn en die ik dan ook altijd aangemoedigd heb om mijn opvolger te worden. Op het moment dat ik bij het bedrijf vertrok koos zij ervoor om weer terug te vallen in haar rol van 5 jaar geleden. Fijn in de comfort zone blijven en vooral niet al die nare veranderingen opzoeken. Zo jammer van al dat talent.

Lekker ontspannen: de 105-urige werkweek

Een van de weinige positieve zaken aan de Corona Lock Down is dat mensen lijken open te staan voor veranderingen, bijvoorbeeld andere werktijden, minder filerijden. Gaat het dan eindelijk lukken om van die enorme volksverhuizingen af te komen?

Een tijdje geleden werkte ik bij een bedrijf met jonge en zeer gewaardeerde collega’s die ik wel eens vriendelijk “oude geesten in jonge lichamen” noemde. Rond de klok van 9 uur liepen zij het kantoor binnen, iets voor etenstijd gingen ze weer huiswaarts en vrijdagavond werd de “werktelefoon” [sic] uitgezet, achtergelaten of 2 dagen genegeerd. Mailtjes werden alleen maar gelezen en verstuurd op werkdagen. Druk met het milieu, maar wel allemaal op hetzelfde moment in de spits rijden. Heel druk binnen de klassieke kantooruren en met andere zaken bezig daarbuiten. Daardoor verheugde men zich enorm op het weekend en leefde men van vakantie naar vakantie (met de elektrische auto naar Schiphol..). Ik geloof in het beter verdelen van de krachten en werk zelf al jaren volgens de 105-urige werkweek: in de vroege ochtend pak ik koffie en ga eerst een uurtje mail lezen en zaken voorbereiden en voor het slapen gaan doe ik dat weer. Ondertussen maak ik iedere ochtend en avond een lange wandeling met de honden, maar gebruik die momenten in de ochtend om de dag voor te bereiden en mij af te vragen waarop ik mij verheug, wat ik wil bereiken en wat ik ga veranderen en in de avond wat ik heb geleerd en morgen anders ga doen. Telefoonafspraken allemaal in de ochtend of tijdens het autorijden en zo min mogelijk filerijden. Bij afspraken altijd vragen waar iemand woont en werkt en kijken of de afspraak “op de route” kan worden gemaakt. Meetings nooit langer dan 1 uur. Dat doe ik 7 dagen per week, zo lang ik mij kan herinneren en met heel veel plezier. Op die manier heb ik een grote reikwijdte en is er meer dan voldoende ruimte om te ontspannen, te bewegen en na te denken. Het kan echt: 105 uur per week beschikbaar zijn en tijd hebben voor jezelf.

Edwin Kennedy is CCO Sentia en mede oprichter van de SalesPulse Group.

Lees meer van én over deze auteur.

Alle vacatures zijn mogelijk gemaakt door MK Digital. Zou u hier uw vacatures ook terug willen zien stuur dan een email naar info@mkdigital.n!.